Vinte e oito maneiras de rir con Úrsula Wölfel

No post de hoxe vamos realizar unha breve recensión crítica sobre o libro Vinte e oito historias para rir, de Úrsula Wölfel, comezando por unha pequena ficha técnica cos datos mais relevantes sobre o libro:

Título: Vinte e oito historias para rir

Autora: Úrsula Wölfel

ISBN: 978-84-8464-599-3

Editorial: Kalandraka

Ano da 1ª edición: 1969

Ano da edición que manexamos: 2007

A continuación, analizaremos un pouco a temática da obra. A contraportada do libro preséntanos a seguinte sinopse: "Un rato rodeado de exquisitos manxares e que, indeciso ante a abundancia, queda sen probar ningún; un neno que non mete o dedo no nariz porque quere ser o mais educado do mundo; dous touros presuntuosos que aburren as vacas; un home con tanta présa que xa non sabe nin onde vai." Este breve resumo pretende manifestar un pouco o sentido do libro. 

Gustaríanos comezar resaltando que Vinte e oito historias para rir é unha obra que non ten un argumento concreto, xa que consta de vinte e oito historias cun principio e un final, completamente independentes entre si. Por este motivo, non podemos facer un resumo concreto da obra en xeral, pero si podemos relatarvos algunha das historias que consideramos máis interesantes, como son:

"O neno que xamais paraba de rir", unha historia moi graciosa sobre un pequeno moi alegre que nunca paraba de rir, nin sequera cando chovía, e os demais estaban de mal humor ou tristes porque o sol non saía por ningures.

"A historia do rato na tenda", que nos conta como un ratiño se colou nunha tenda unha noite, e nela había tantas cousas ricas para comer, que tanto pensou e pensou no que quería probar que quedou sen nada, pois chegou a mañá e a xente botouno da tenda.

"A historia do burro listo", que narra como un home tiña tanta présa por ir de compras que arrastraba ó pobre burro sen deixarlle comer herba polo camiño. O animal foi tan astuto que conseguiu que ó home lle caeran os cartos polo camiño, polo que se tivo que deter, e mentres os recollía, o burro tivo tempo a comer todo o que quixera.

Volvendo á falta dunha temática xeral, podemos dicir que cada historia aporta ideas secundarias diferentes, implícitas na redacción do propio conto, e relacionadas sobre todo cos acontecementos que lles ocorren a unha serie de personaxes.

A intencionalidade da obra está claramente manifesta no propio título, indicando o mero propósito de entreter. Poderiamos considerar como novidoso o xeito en que se editou a obra, englobando vinte e oito contos nun só libro. Cada pequeno relato posúe unha idea central, a partir da cal podemos intuír o que a autora pretende transmitirnos a través das súas verbas. Analizando a bibliografía da autora decatámonos de que este estilo de publicación conxunta é o que mais parece convencerlle, xa que se repite ó longo da súa traxectoria literaria.

Como grupo, chegamos á conclusión de que resulta moi complicado facer unha análise concreta do conxunto da obra xa que non consta dun argumento común, ó tratarse de historias independentes, sen  que existan personaxes ou temas comúns ó longo do libro. Poderiamos dicir que, a pesar do sinalado anteriormente, si é certo que grazas a tratarse de pequenas historias, a lectura faise amena, entretida e novidosa. Este formato facilita moito as cousas á hora de transmitir ós nenos e nenas o contido das historias, xa que cada día podemos darlles a coñecer unha nova historia sen caer na monotonía e o cansazo en xeral, fomentando así o gusto pola lectura.

En liñas  xerais, a obra gustounos bastante, xa que a súa lectura foi sinxela, ó mesmo tempo que entretida. O mais curioso de todo foi comprobar como cada un de nós se sentía identificado con aspectos da obra diferentes. A súa variedade e riqueza temática fixo que todos nos sentísemos  identificados con algunhas personaxes ou situacións recollidas nos relatos, ó tratarse de acontecementos cotiás que lle poderían pasar a calquera.

Pola nosa parte nada máis. Non vos perdades a nosa próxima entrada, na que vos seguiremos dando información desta autora tan interesante.

Referencias:
Wölfel, Úrsula (1969). Vinteointo historias para rir. Kalandraka, Pontevedra.

Post elaborado por: Guillermo Couto Contreras, Cristina López Rodríguez, Nerea Núñez Fernández, Víctor Nieto Martínez.

Podédesnos seguir en Twitter: @28HistoriasParaRir